Φαιδριάδες πέτρες
Στην αρχαιότητα με την ονομασία Φαιδριάδες πέτρες καλούνταν δύο βραχώδη απόκρημνα υψώματα που βρίσκονται στη νότια πλευρά του Παρνασσού πάνω ακριβώς από το Μαντείο των Δελφών και την Κασταλία πηγή, η οποία ανάβλυζε ανάμεσά τους. Γεωλογικά, οι Φαιδριάδες αποτελούνται από σκουρόχρωμο ασβεστόλιθο και δημιουργήθηκαν κατά την ιουρασσική περίοδο.
Τα υψώματα αυτά βρίσκονται κατά διεύθυνση ανατολή - δύση. Το ανατολικό έφερε το όνομα «Ναυπλία», το δε δυτικό «Υάμπεια». Σύμφωνα με καταγραφές αρχαίων ιστορικών οι δύο αυτές Φαιδριάδες πέτρες αποτελούσαν τόπο θανατικής εκτέλεσης βεβήλων του Μαντείου των Δελφών οι οποίοι και κατακρημνίζονταν από αυτές. Ιδιαίτερη εκπληκτική αναφορά γίνεται γι' αυτές κατά τους Περσικούς πολέμους, όπου και παρατηρήθηκαν πολλά περίεργα και θαυμαστά.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, το 480 π.Χ. οι Πέρσες επέδραμαν εναντίον του ιερού του Μαντείου προκειμένου να το συλήσουν. Οι ιερείς του Ναού, που έτσι κι αλλιώς φαίνονταν να ακολουθούν φιλοπερσική πολιτική, είχαν αρνηθεί τη βοήθεια των Αθηναίων υποστηρίζοντας ότι ο θεός Απόλλων προστατεύει το χώρο. Όταν πλησίασαν πολύ κοντά οι Πέρσες, από τα υψώματα αυτά άρχιαν να πέφτουν εναντίον τους κεραυνοί καθώς και βράχια τα οποία όμως χωρίς να προσκρούουν σε ιερούς χώρους καταδίωκαν τους Πέρσες και τους φόνευαν. Ο Ηρόδοτος[1] αναφέρει πως στις μέρες του μπορούσε κανείς να δει ακόμη αυτούς τους βράχους στο χώρο του ιερού της Αθηνάς Προναίας.
Στο αρχαίο κείμενο αναφέρονται και άλλα αξιοπερίεργα, όπως ότι κατά την επιδρομή εμφανίστηκαν από μόνα τους όπλα μπροστά από το ναό της Αθηνάς Προναίας και από το ναό του Απόλλωνα. Την καταδίωξη των Περσών ολοκλήρωσαν οι σκιές δύο τοπικών ηρώων, του Φύλακου και του Αυτόνοου, των οποίων οι χώροι λατρείας βρίσκονταν στον ευρύτερο χώρο των Δελφών.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica» τομ. 59ος, σελ.115.
- Ηρόδοτος, 8.35-39.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ηροδότου Ιστορίαι, 8.35-39